Artist Statement
My practice explores the sacred in materiality and decay through a symbolic cosmology that reexamines our estrangement from ecological cycles. Working across installation, painting, and ritual performance, I create experiences that honor both the beauty and discomfort of our participation in life’s regenerative processes.
Recent works include Make Amends: Worm Altar, a bio-art installation of a functioning ecosystem that transforms decomposition into participatory ritual. Transparent vermicomposting units house living redworms beneath a protective basket, symbolizing both digestive processes and solidarity. The system irrigates edible plants, returning nutrients through a cycle both literal and symbolic. Labyrinth of Shadows, a wall installation overlaying a Minotaur figure onto an incomplete labyrinth, maps the psychological terrain of cultural denial. These works ask: what if shame, rot, and grief were not flaws, but sacred materials?
Other projects include ^_O: Aquatic Observatory, a bio-art installation of a functioning ecosystem where fish become visible only when they ascend into transparent towers—inviting reflection on what remains hidden in ecological systems. Embracing My Rooster offers a tender confrontation with death and gratitude through painting, while Decarnis Cycle presents a multipart visual inquiry into taboo, visibility, and the shadow self.
My symbolic system started during the lock-down and includes glyphs like ⦳ (Cycle of Life), ⧭ (Decarnis), ѯ (Decomposers), and (Material Divinity). These glyphs animate visual works, ecological rituals, and poetic cosmology. They form the grammar of a living theory I call Re-membering the Cycle – an attempt to heal the Primal Fracture (¥) between matter (that is subject to decay and ideas that seem internal.).
I invite viewers to confront what our culture renders invisible – bodily processes, grief, and our dependence on other beings – not as shameful, but as vital. Through these works, I hope to shift our relationship with the natural world from one of estrangement to one of reverent participation.
Explore the Manifesto: “I Accept” and join a community of thinkers and activists dedicated to restoring balance!
Bio-Art & Bio-Activism: A New Frontier
My involvement with bio-art and bio-activism arose naturally from my research into the relationship between humans and nature, but also from the need for even some self-sufficiency. However, our land was barren. The introduction of living organisms, microbes, and natural processes that began as an attempt at restoration, evolved into an artistic choice, and culminated in a statement (Manifesto) on the need to accept nature rather than dominate it.
In the work “^_O: Water Observatory,” I created an artificial pond with “transparent towers” for fish that allow them to rise above the surface of the water. They rise for their own, as yet unexplained, reasons—while observing and being observed. This installation is not only a metaphor for the hierarchies of ecosystems, but also an invitation to reexamine the relationships between us and with the natural world.
Giving priority to soil—as the basis of the Whole—and its enrichment with nutrients and microorganisms, I experimented with Bokashi and Johnson -Su bioreactor and adopted the KNF (Korean Natural Framing) method and vermicomposting. The installation “Worm Altar: Make Amends” restores the sacredness of decomposition for the continuation of life. Viewers can feed the worms, sprinkle the liquid collected on the edible plants in the installation, or even taste a few leaves. This care is not just a technique for soil regeneration, but a symbolic act that highlights the importance of cooperation with microorganisms for a sustainable future.
About Katerina Tsebeli
Katerina Tsebeli is a multidisciplinary artist and thinker based in Crete, Greece. Working across painting, installation, bioart, and symbolic theory, her practice explores the fragile tension between decay and renewal, matter and myth, grief and syntropic healing. Her work challenges deep cultural taboos—particularly around decomposition and biological processes—through visual rituals of reclamation.
Trained at the Athens School of Fine Arts and holding a postgraduate degree in Graphic Arts and Multimedia, Tsebeli draws from myth, ecology, and philosophy to develop a symbolic cosmology that reframes shame not as a moral failing but as a cultural scar from humanity’s misreading of its place in the cycle of life. Her concept of Decarnis—the grief and shame of being embodied in mortal, compostable flesh—is central to her inquiry.
From soil regeneration to sacred rot, Tsebeli’s art is both embodied and theoretical. It engages the viewer not only aesthetically, but ontologically—inviting us to reconsider what it means to live in bodies that leak, age, love, and decompose.
Her recent theoretical essay, Re-membering Eden, reinterprets the Genesis myth through the lens of entropy, syntropy, and grief. It forms the backbone of a broader project that includes visual work, performance, and ritual design.
Tsebeli’s work is in conversation with posthumanist thought, feminist ecology, and decolonial aesthetics. She creates not from abstraction, but from presence—shaped by the hands of a composting mother, an artist of earth, and a grief-scribe learning how to stay with the trouble.
Short Artist Bio – Katerina Tsebeli – cosmologist
Katerina Tsempeli is a Greek artist and symbolic cosmologist whose work explores the intersection of embodiment, grief, ecological ritual, and spiritual reclamation. Using painting, installation, and a living system of symbols, she reframes shame, decay, and digestion as sacred processes. Her recent projects reinterpret theological myths—especially the Fall of Eden—as misunderstandings of bodily knowledge and entropy. Through her deeply mythopoetic works, Tsempeli invites viewers into a spiral of re-membering: a descent into taboo, a return to matter, and a reconnection with the sacred body of the world.
Artist Bio
Katerina Tsebeli (b. 1963, Athens, Greece) is a multidisciplinary artist whose work spans painting, assemblage, installation, light art, and bioart. Based in Chania, Crete, Tsebeli is known for her playful yet provocative reinterpretations of myths, narratives, and iconic artworks, which challenge societal taboos and invite viewers to explore the tension between humanity’s Urge to Ascend—our drive for transcendence and perfection—and its Disgust to Decomposition—our aversion to decay, mortality, and natural processes.
Through unconventional materials—such as found objects, LED lights, laminated prints, and living ecosystems—Tsebeli creates immersive experiences that bridge art, ecology, and psychology. Her work critiques societal hierarchies and taboos, such as the Taboo of Dissolution (҈), while celebrating the beauty of impermanence and the interconnectedness of all life.
Central to Tsebeli’s practice is the Table of Symbols, a visual language that encapsulates her exploration of themes like the Apollonian Ascend (↑), the Dionysian Dissolution (҈), and the Whole (O). Each symbol represents a facet of the human experience, from the isolating effects of Toxic Shame (↓) to the unifying power of the Oceanic Feeling (⊛).
Tsebeli’s work has been featured in notable solo exhibitions, including Fundamental Fallacy (2023, Match More, Chania), White Hats (2017, Gallery Genesis, Athens), and Passengers and Fellow Travelers (2012, Gallery Genesis, Athens). Her pieces are held in various private collections nationally and internationally. Through her art, Tsebeli continues to challenge societal norms, embrace the full spectrum of life, and envision a future where humanity and nature are reconciled.
Relevant Professional Contributions
- Teaching Experience: 1997–2023, Visual Arts and Art History in Public Secondary Education.
- Voluntary Action: 2011–2018, Designed and implemented cultural programs for adults, teaching Art History and Basic Drawing & Painting.
- Bio-Activism: 2020–Present, Engaging in bio-activism, promoting soil regeneration, microbial ecology, and bio-art as tools for environmental awareness.
Art as a Call to Action
For Tsebeli, art is not just representation—it is activism, ritual, and philosophical inquiry. Her work questions the rigid boundaries between culture and biology, urging a reevaluation of the taboos that shape our societies and the cycles that sustain life.
Καλλιτεχνική Δήλωση
Καθοδηγούμενη από μια συμβολική κοσμολογία της δικής μου δημιουργίας, το έργο μου βρίσκεται μεταξύ τέχνης και θεωρίας. Αντιστέκεται στην ιεραρχία— νου και ύλης, πνεύματος και γης. Σε μια εποχή αφαίρεσης και ανόδου, κατεβαίνω—μέσα στην κοιλιά, στο έδαφος, στους ξεχασμένους ρυθμούς της γης.
Βιο-Τέχνη & Βιο-Ακτιβισμός: Μια Νέα Προοπτική
Η ενασχόλησή μου με τη βιο-τέχνη και τον βιο-ακτιβισμό προέκυψε φυσικά από την έρευνά μου για τη σχέση ανθρώπου και φύσης, αλλά και από την ανάγκη για, μερική έστω, αυτάρκεια. Όμως η γη μας ήταν άγονη. Η χρήση ζωντανών οργανισμών, μικροβίων και φυσικών διεργασιών ξεκίνησε προσπάθεια αποκατάστασης και εξελίχθηκε σε καλλιτεχνική επιλογή και κατέληξε σε δήλωση (Μανιφέστο) για την ανάγκη αποδοχής της φύσης αντί για την κυριαρχία πάνω της.
Στο έργο «^_Ο: Υδάτινο Παρατηρητήριο», δημιούργησα μια τεχνητή λιμνούλα με “διαφανείς πύργους” για ψάρια που επιτρέπουν στα ψάρια να ανεβαίνουν πάνω από την επιφάνεια του νερού. Ανεβαίνουν για δικούς τους δικούς τους, ανεξιχνίαστους ακόμα, λόγους – παράλληλα παρατηρούν και παρατηρούνται. Αυτή η εγκατάσταση δεν αποτελεί μόνο μια μεταφορά για τις ιεραρχίες των οικοσυστημάτων, αλλά και μια πρόσκληση να επανεξετάσουμε τις σχέσεις μεταξύ μας αλλά και με τον φυσικό κόσμο.
Δίνοντας προτεραιότητα στο χώμα – ως βάση του Όλου – και στον εμπλουτισμό του με θρεπτικά στοιχεία και μικροοργανισμούς, πειραματίστηκα με το Bokashi και τον Johnson-Su βιοαντιδραστήρα και υιοθέτησα την μέθοδο KNF (Korean Natural Framing) και την κομποστοποίηση με σκουλήκια (vermicomposting). Η εγκατάσταση “Βωμός σκουληκιών: Επανορθώστε” αποκαθιστά την ιερότητα της αποσύνθεσης για τη συνέχιση της ζωής. Οι θεατές μπορούν θρέψουν τα σκουλήκια, να σταλλάξουν το υγρό που συλλέγεται στα εδώδιμα φυτά της εγκατάστασης ή και γευτούν λίγα φύλλα. Αυτή η μέριμνα, δεν είναι απλώς μια τεχνική αναγέννησης του εδάφους, αλλά συμβολική πράξη που αναδεικνύει τη σημασία της συνεργασίας με τους μικροοργανισμούς για ένα βιώσιμο μέλλον.
Συνοπτικό Βιογραφικό σημείωμα
Κατερίνα Τσεμπελή είναι μια Ελληνίδα καλλιτέχνιδα και συμβολική κοσμολόγος, της οποίας το έργο εξερευνά τις σχέσεις ανάμεσα στην ενσωμάτωση, στη θλίψη, στο οικολογικό τελετουργικό και στην πνευματική αποκατάσταση. Χρησιμοποιώντας ως μέσα τη ζωγραφική, τις εγκαταστάσεις και ένα ζωντανό σύστημα συμβόλων, επαναδιατυπώνει την ντροπή, την αποσύνθεση και την πέψη ως ιερά διαδικασία. Τα πρόσφατα έργα της ερμηνεύουν θεολογικούς μύθους—ιδιαίτερα την Πτώση του Εδέμ—ως παρεξηγήσεις των σωματικών γνώσεων και της εντροπίας. Μέσω των βαθιά μύθοποιητικών έργων της, η Τσεμπέλη καλεί τους θεατές σε μια σπείρα εν-σωμάτωσης: μια κάθοδο στα ταμπού, μια επιστροφή στην ύλη και μια επανασύνδεση με το ιερό σώμα του κόσμου.
Καλλιτεχνικό Προφίλ
Η Κατερίνα Τσεμπελή είναι πολυμεσική καλλιτέχνις με έργο που εκτείνεται στη ζωγραφική, το ασάμπλαζ, τις εγκαταστάσεις, την τέχνη του φωτός και τη βιοτέχνη (bio-art). Η δουλειά της επανερμηνεύει μύθους, αφηγήσεις και εμβληματικά έργα τέχνης, αμφισβητώντας κοινωνικά ταμπού και την επικράτηση της Τάσης για Ανύψωση έναντι όλων των ενδείξεων της ζωικής μας φύσης. Το δίπολο που δημιουργούν οι πολιτιστικές και αισθητικές αξίες υπέρ της Ανύψωσης με τις αντιδράσεις αποστροφής και αηδίας προς την φθορά και τον θάνατο- βραχυκυκλώνει τον Κύκλο της ζωής όπου η Ανάπτυξη (↑) και η Αποσύνθεση (ꘐ) πρέπει να εναλλάσσονται αρμονικά.
Μέσα από ασυνήθιστα υλικά – ευρήματα, LED, πλαστικοποιημένες εκτυπώσεις, ζωντανά οικοσυστήματα – δημιουργεί εμβυθιστικές εμπειρίες που συνδέουν την τέχνη, την οικολογία και την ψυχολογία. Κεντρική στη δουλειά της είναι η Οπτική Γλώσσα των Συμβόλων, η οποία συνοψίζει θεμελιώδεις έννοιες όπως η Απολλώνια Ανύψωση (↑), η Διονυσιακή Διάλυση (ꘐ) και το Όλον (O). Κάθε σύμβολο αποτυπώνει μια πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας, από τη Decarnis* (⧭) μέχρι την Ωκεάνια Αίσθηση (⊛).
Μέσα από ασυνήθιστα υλικά – ευρήματα, LED, πλαστικοποιημένες εκτυπώσεις, ζωντανά οικοσυστήματα – δημιουργεί εμβυθιστικές εμπειρίες που συνδέουν την τέχνη, την οικολογία και την ψυχολογία. Κεντρική στη δουλειά της είναι η Οπτική Γλώσσα των Συμβόλων, η οποία συνοψίζει θεμελιώδεις έννοιες όπως η Απολλώνια Ανύψωση (/), η Διονυσιακή Διάλυση (҈) και το Όλον (O). Κάθε σύμβολο αποτυπώνει μια πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας, από την Decarnis (↓) μέχρι την Ωκεάνια Αίσθηση (⊛).
Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε σημαντικές ατομικές εκθέσεις, όπως η Θεμελιώδης Πλάνη (2023, Match More, Χανιά), τα Άσπρα Καπέλα (2017, Gallery Genesis, Αθήνα) και οι Επιβάτες και Συνταξιδιώτες (2012, Gallery Genesis, Αθήνα). Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και διεθνώς. Μέσα από την τέχνη της, η Κατερίνα Τσεμπελή αμφισβητεί κοινωνικά στερεότυπα, αγκαλιάζει την πληρότητα της ζωής και οραματίζεται έναν κόσμο όπου η ρήξη ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τη φύση γεφυρώνεται.
- Decarnis – Η θλίψη και η ντροπή του να κατοικείς σε ένα φθαρτό, θνητό σώμα. Η μπάλα και η αλυσίδα της εσωτερικευμένης αηδίας
Η τέχνη ως κάλεσμα για δράση
Για την Tsebeli, η τέχνη δεν είναι απλώς αναπαράσταση — είναι ακτιβισμός, τελετουργία και φιλοσοφική αναζήτηση. Το έργο της αμφισβητεί τα άκαμπτα όρια μεταξύ πολιτισμού και βιολογίας, προτρέποντας σε επανεκτίμηση των ταμπού που διαμορφώνουν τις κοινωνίες μας και των κύκλων που συντηρούν τη ζωή.
Katerina Tsebeli 